ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΔΑ (ραψωδία Β)
''Αλλοι μέν ρα θεοί τε καί ανέρες ιπποκορυσταί
εύδον παννύχιοι, Δία δ' ουκ έχε νήδυμος ύπνος, 
αλλ' ό γε μερμήριζε κατά φρένα ως 'Αχιλήα 
τιμήση, ολέση δέ πολέας επί νηυσίν 'Αχαιών. 
ήδε δέ οι κατά θυμόν αρίστη φαίνετο βουλή,
πέμψαι επ' 'Ατρεΐδη 'Αγαμέμνονι ούλον όνειρον: 
καί μιν φωνήσας έπεα πτερόεντα προσηύδα: 
βάσκ' ίθι ούλε όνειρε θοάς επί νήας 'Αχαιών: 
ελθών ες κλισίην 'Αγαμέμνονος 'Ατρεΐδαο 
πάντα μάλ' ατρεκέως αγορευέμεν ως επιτέλλω: 
θωρήξαί ε κέλευε κάρη κομόωντας 'Αχαιούς 
πανσυδίη: νύν γάρ κεν έλοι πόλιν ευρυάγυιαν 
Τρώων: ου γάρ έτ' αμφίς 'Ολύμπια δώματ' έχοντες 
αθάνατοι φράζονται: επέγναμψεν γάρ άπαντας 
''Ηρη λισσομένη, Τρώεσσι δέ κήδε' εφήπται. 
'`Ως φάτο, βή δ' άρ' όνειρος επεί τόν μύθον άκουσε: 
καρπαλίμως δ' ίκανε θοάς επί νήας 'Αχαιών, 
βή δ' άρ' επ' 'Ατρεΐδην 'Αγαμέμνονα: τόν δέ κίχανεν 
εύδοντ' εν κλισίη, περί δ' αμβρόσιος κέχυθ' ύπνος. 
στή δ' άρ' υπέρ κεφαλής Νηληΐω υίι εοικώς 
Νέστορι, τόν ρα μάλιστα γερόντων τί' 'Αγαμέμνων: 
τώ μιν εεισάμενος προσεφώνεε θείος όνειρος: 
εύδεις 'Ατρέος υιέ δαΐφρονος ιπποδάμοιο: 
ου χρή παννύχιον εύδειν βουληφόρον άνδρα 
ώ λαοί τ' επιτετράφαται καί τόσσα μέμηλε: 
νύν δ' εμέθεν ξύνες ώκα: Διός δέ τοι άγγελός ειμι, 
ός σεύ άνευθεν εών μέγα κήδεται ηδ' ελεαίρει. 
θωρήξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντας 'Αχαιούς 
πανσυδίη: νύν γάρ κεν έλοις πόλιν ευρυάγυιαν 
Τρώων: ου γάρ έτ' αμφίς 'Ολύμπια δώματ' έχοντες 
αθάνατοι φράζονται: επέγναμψεν γάρ άπαντας 
''Ηρη λισσομένη, Τρώεσσι δέ κήδε' εφήπται 
εκ Διός: αλλά σύ σήσιν έχε φρεσί, μηδέ σε λήθη 
αιρείτω εύτ' άν σε μελίφρων ύπνος ανήη. 
'`Ως άρα φωνήσας απεβήσετο, τόν δέ λίπ' αυτού 
τά φρονέοντ' ανά θυμόν ά ρ' ου τελέεσθαι έμελλον: 
φή γάρ ό γ' αιρήσειν Πριάμου πόλιν ήματι κείνω 
νήπιος, ουδέ τά ήδη ά ρα Ζεύς μήδετο έργα: 
θήσειν γάρ έτ' έμελλεν επ' άλγεά τε στοναχάς τε 
Τρωσί τε καί Δαναοίσι διά κρατεράς υσμίνας. 
έγρετο δ' εξ ύπνου, θείη δέ μιν αμφέχυτ' ομφή: 
έζετο δ' ορθωθείς, μαλακόν δ' ένδυνε χιτώνα 
καλόν νηγάτεον, περί δέ μέγα βάλλετο φάρος: 
ποσσί δ' υπό λιπαροίσιν εδήσατο καλά πέδιλα, 
αμφί δ' άρ' ώμοισιν βάλετο ξίφος αργυρόηλον: 
είλετο δέ σκήπτρον πατρώϊον άφθιτον αιεί 
σύν τώ έβη κατά νήας 'Αχαιών χαλκοχιτώνων: 
'Ηώς μέν ρα θεά προσεβήσετο μακρόν ''Ολυμπον 
Ζηνί φόως ερέουσα καί άλλοις αθανάτοισιν: 
αυτάρ ό κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε 
κηρύσσειν αγορήν δέ κάρη κομόωντας 'Αχαιούς: 
οί μέν εκήρυσσον, τοί δ' ηγείροντο μάλ' ώκα: 
Βουλήν δέ πρώτον μεγαθύμων ίζε γερόντων 
Νεστορέη παρά νηΐ Πυλοιγενέος βασιλήος: 
τούς ό γε συγκαλέσας πυκινήν αρτύνετο βουλήν: 
κλύτε φίλοι: θείός μοι ενύπνιον ήλθεν όνειρος 
αμβροσίην διά νύκτα: μάλιστα δέ Νέστορι δίω 
είδός τε μέγεθός τε φυήν τ' άγχιστα εώκει: 
στή δ' άρ' υπέρ κεφαλής καί με πρός μύθον έειπεν: 
εύδεις 'Ατρέος υιέ δαΐφρονος ιπποδάμοιο: 
ου χρή παννύχιον εύδειν βουληφόρον άνδρα, 
ώ λαοί τ' επιτετράφαται καί τόσσα μέμηλε: 
νύν δ' εμέθεν ξύνες ώκα: Διός δέ τοι άγγελός ειμι,
ός σεύ άνευθεν εών μέγα κήδεται ηδ' ελεαίρει: 
θωρήξαί σε κέλευσε κάρη κομόωντας 'Αχαιούς 
πανσυδίη: νύν γάρ κεν έλοις πόλιν ευρυάγυιαν 
Τρώων: ου γάρ έτ' αμφίς 'Ολύμπια δώματ' έχοντες 
αθάνατοι φράζονται: επέγναμψεν γάρ άπαντας 
''Ηρη λισσομένη, Τρώεσσι δέ κήδε' εφήπται 
εκ Διός: αλλά σύ σήσιν έχε φρεσίν: ώς ό μέν ειπών 
ώχετ' αποπτάμενος, εμέ δέ γλυκύς ύπνος ανήκεν. 
αλλ' άγετ' αί κέν πως θωρήξομεν υίας 'Αχαιών: 
πρώτα δ' εγών έπεσιν πειρήσομαι, ή θέμις εστί, 
καί φεύγειν σύν νηυσί πολυκλήϊσι κελεύσω: 
υμείς δ' άλλοθεν άλλος ερητύειν επέεσσιν. 
''Ητοι ό γ' ώς ειπών κατ' άρ' έζετο, τοίσι δ' ανέστη 
Νέστωρ, ός ρα Πύλοιο άναξ ήν ημαθόεντος, 
ό σφιν εύ φρονέων αγορήσατο καί μετέειπεν: 
ώ φίλοι 'Αργείων ηγήτορες ηδέ μέδοντες 
ει μέν τις τόν όνειρον 'Αχαιών άλλος ένισπε 
ψεύδός κεν φαίμεν καί νοσφιζοίμεθα μάλλον: 
νύν δ' ίδεν ός μέγ' άριστος 'Αχαιών εύχεται είναι: 
αλλ' άγετ' αί κέν πως θωρήξομεν υίας 'Αχαιών. 
'`Ως άρα φωνήσας βουλής εξήρχε νέεσθαι, 
οί δ' επανέστησαν πείθοντό τε ποιμένι λαών 
σκηπτούχοι βασιλήες: επεσσεύοντο δέ λαοί. 
ηΰτε έθνεα είσι μελισσάων αδινάων 
πέτρης εκ γλαφυρής αιεί νέον ερχομενάων, 
βοτρυδόν δέ πέτονται επ' άνθεσιν ειαρινοίσιν: 
αί μέν τ' ένθα άλις πεποτήαται, αί δέ τε ένθα: 
ώς τών έθνεα πολλά νεών άπο καί κλισιάων 
ηϊόνος προπάροιθε βαθείης εστιχόωντο 
ιλαδόν εις αγορήν: μετά δέ σφισιν όσσα δεδήει 
οτρύνουσ' ιέναι Διός άγγελος: οί δ' αγέροντο. 
τετρήχει δ' αγορή, υπό δέ στεναχίζετο γαία 
λαών ιζόντων, όμαδος δ' ήν: εννέα δέ σφεας 
κήρυκες βοόωντες ερήτυον, εί ποτ' αϋτής 
σχοίατ', ακούσειαν δέ διοτρεφέων βασιλήων. 
σπουδή δ' έζετο λαός, ερήτυθεν δέ καθ' έδρας 
παυσάμενοι κλαγγής: ανά δέ κρείων 'Αγαμέμνων 
έστη σκήπτρον έχων τό μέν ''Ηφαιστος κάμε τεύχων. 
''Ηφαιστος μέν δώκε Διί Κρονίωνι άνακτι, 
αυτάρ άρα Ζεύς δώκε διακτόρω αργεϊφόντη: 
`Ερμείας δέ άναξ δώκεν Πέλοπι πληξίππω, 
αυτάρ ό αύτε Πέλοψ δώκ' 'Ατρέϊ ποιμένι λαών, 
'Ατρεύς δέ θνήσκων έλιπεν πολύαρνι Θυέστη, 
αυτάρ ό αύτε Θυέστ' 'Αγαμέμνονι λείπε φορήναι, 
πολλήσιν νήσοισι καί ''Αργεϊ παντί ανάσσειν. 
τώ ό γ' ερεισάμενος έπε' 'Αργείοισι μετηύδα:
ώ φίλοι ήρωες Δαναοί θεράποντες ''Αρηος 
Ζεύς με μέγα Κρονίδης άτη ενέδησε βαρείη 
σχέτλιος, ός πρίν μέν μοι υπέσχετο καί κατένευσεν 
''Ιλιον εκπέρσαντ' ευτείχεον απονέεσθαι, 
νύν δέ κακήν απάτην βουλεύσατο, καί με κελεύει 
δυσκλέα ''Αργος ικέσθαι, επεί πολύν ώλεσα λαόν.
ούτω που Διί μέλλει υπερμενέϊ φίλον είναι, 
ός δή πολλάων πολίων κατέλυσε κάρηνα 
ηδ' έτι καί λύσει: τού γάρ κράτος εστί μέγιστον. 
αισχρόν γάρ τόδε γ' εστί καί εσσομένοισι πυθέσθαι 
μάψ ούτω τοιόνδε τοσόνδε τε λαόν 'Αχαιών 
άπρηκτον πόλεμον πολεμίζειν ηδέ μάχεσθαι
ανδράσι παυροτέροισι, τέλος δ' ού πώ τι πέφανται: 
εί περ γάρ κ' εθέλοιμεν 'Αχαιοί τε Τρώές τε 
όρκια πιστά ταμόντες αριθμηθήμεναι άμφω, 
Τρώας μέν λέξασθαι εφέστιοι όσσοι έασιν, 
ημείς δ' ες δεκάδας διακοσμηθείμεν 'Αχαιοί, 
Τρώων δ' άνδρα έκαστοι ελοίμεθα οινοχοεύειν, 
πολλαί κεν δεκάδες δευοίατο οινοχόοιο. 
τόσσον εγώ φημι πλέας έμμεναι υίας 'Αχαιών 
Τρώων, οί ναίουσι κατά πτόλιν: αλλ' επίκουροι 
πολλέων εκ πολίων εγχέσπαλοι άνδρες έασιν, 
οί με μέγα πλάζουσι καί ουκ ειώσ' εθέλοντα 
'Ιλίου εκπέρσαι εύ ναιόμενον πτολίεθρον. 
εννέα δή βεβάασι Διός μεγάλου ενιαυτοί, 
καί δή δούρα σέσηπε νεών καί σπάρτα λέλυνται: 
αί δέ που ημέτεραί τ' άλοχοι καί νήπια τέκνα 
είατ' ενί μεγάροις ποτιδέγμεναι: άμμι δέ έργον 
αύτως ακράαντον ού είνεκα δεύρ' ικόμεσθα. 
αλλ' άγεθ' ως άν εγώ είπω πειθώμεθα πάντες: 
φεύγωμεν σύν νηυσί φίλην ες πατρίδα γαίαν: 
ου γάρ έτι Τροίην αιρήσομεν ευρυάγυιαν. 
'`Ως φάτο, τοίσι δέ θυμόν ενί στήθεσσιν όρινε 
πάσι μετά πληθύν όσοι ου βουλής επάκουσαν: 
κινήθη δ' αγορή φή κύματα μακρά θαλάσσης 
πόντου 'Ικαρίοιο, τά μέν τ' Εύρός τε Νότος τε 
ώρορ' επαΐξας πατρός Διός εκ νεφελάων. 
ως δ' ότε κινήση Ζέφυρος βαθύ λήϊον ελθών 
λάβρος επαιγίζων, επί τ' ημύει ασταχύεσσιν, 
ώς τών πάσ' αγορή κινήθη: τοί δ' αλαλητώ 
νήας έπ' εσσεύοντο, ποδών δ' υπένερθε κονίη 
ίστατ' αειρομένη: τοί δ' αλλήλοισι κέλευον 
άπτεσθαι νηών ηδ' ελκέμεν εις άλα δίαν, 
ουρούς τ' εξεκάθαιρον: αϋτή δ' ουρανόν ίκεν 
οίκαδε ιεμένων: υπό δ' ήρεον έρματα νηών. 
''Ενθά κεν 'Αργείοισιν υπέρμορα νόστος ετύχθη 
ει μή 'Αθηναίην ''Ηρη πρός μύθον έειπεν: 
ώ πόποι αιγιόχοιο Διός τέκος 'Ατρυτώνη, 
ούτω δή οίκον δέ φίλην ες πατρίδα γαίαν 
'Αργείοι φεύξονται επ' ευρέα νώτα θαλάσσης, 
κάδ δέ κεν ευχωλήν Πριάμω καί Τρωσί λίποιεν
'Αργείην `Ελένην, ής είνεκα πολλοί 'Αχαιών 
εν Τροίη απόλοντο φίλης από πατρίδος αίης: 
αλλ' ίθι νύν κατά λαόν 'Αχαιών χαλκοχιτώνων: 
σοίς αγανοίς επέεσσιν ερήτυε φώτα έκαστον, 
μηδέ έα νήας άλα δ' ελκέμεν αμφιελίσσας. 
'`Ως έφατ', ουδ' απίθησε θεά γλαυκώπις 'Αθήνη, 
βή δέ κατ' Ουλύμποιο καρήνων αΐξασα: 
καρπαλίμως δ' ίκανε θοάς επί νήας 'Αχαιών. 
εύρεν έπειτ' 'Οδυσήα Διί μήτιν ατάλαντον 
εσταότ': ουδ' ό γε νηός εϋσσέλμοιο μελαίνης 
άπτετ', επεί μιν άχος κραδίην καί θυμόν ίκανεν: 
αγχού δ' ισταμένη προσέφη γλαυκώπις 'Αθήνη: 
διογενές Λαερτιάδη πολυμήχαν' 'Οδυσσεύ, 
ούτω δή οίκον δέ φίλην ες πατρίδα γαίαν 
φεύξεσθ' εν νήεσσι πολυκλήϊσι πεσόντες, 
κάδ δέ κεν ευχωλήν Πριάμω καί Τρωσί λίποιτε 
'Αργείην `Ελένην, ής είνεκα πολλοί 'Αχαιών 
εν Τροίη απόλοντο φίλης από πατρίδος αίης; 
αλλ' ίθι νύν κατά λαόν 'Αχαιών, μηδ' έτ' ερώει, 
σοίς δ' αγανοίς επέεσσιν ερήτυε φώτα έκαστον, 
μηδέ έα νήας άλα δ' ελκέμεν αμφιελίσσας. 
'`Ως φάθ', ό δέ ξυνέηκε θεάς όπα φωνησάσης, 
βή δέ θέειν, από δέ χλαίναν βάλε: τήν δέ κόμισσε 
κήρυξ Ευρυβάτης 'Ιθακήσιος ός οι οπήδει: 
αυτός δ' 'Ατρεΐδεω 'Αγαμέμνονος αντίος ελθών 
δέξατό οι σκήπτρον πατρώϊον άφθιτον αιεί: 
σύν τώ έβη κατά νήας 'Αχαιών χαλκοχιτώνων. 
''Ον τινα μέν βασιλήα καί έξοχον άνδρα κιχείη
τόν δ' αγανοίς επέεσσιν ερητύσασκε παραστάς: 
δαιμόνι' ού σε έοικε κακόν ώς δειδίσσεσθαι, 
αλλ' αυτός τε κάθησο καί άλλους ίδρυε λαούς:
ου γάρ πω σάφα οίσθ' οίος νόος 'Ατρεΐωνος: 
νύν μέν πειράται, τάχα δ' ίψεται υίας 'Αχαιών. 
εν βουλή δ' ου πάντες ακούσαμεν οίον έειπε. 
μή τι χολωσάμενος ρέξη κακόν υίας 'Αχαιών:
θυμός δέ μέγας εστί διοτρεφέων βασιλήων, 
τιμή δ' εκ Διός εστι, φιλεί δέ ε μητίετα Ζεύς. 
'`Ον δ' αύ δήμου τ' άνδρα ίδοι βοόωντά τ' εφεύροι, 
τόν σκήπτρω ελάσασκεν ομοκλήσασκέ τε μύθω: 
δαιμόνι' ατρέμας ήσο καί άλλων μύθον άκουε, 
οί σέο φέρτεροί εισι, σύ δ' απτόλεμος καί άναλκις 
ούτέ ποτ' εν πολέμω εναρίθμιος ούτ' ενί βουλή: 
ου μέν πως πάντες βασιλεύσομεν ενθάδ' 'Αχαιοί: 
ουκ αγαθόν πολυκοιρανίη: είς κοίρανος έστω, 
είς βασιλεύς, ώ δώκε Κρόνου πάϊς αγκυλομήτεω 
σκήπτρόν τ' ηδέ θέμιστας, ίνά σφισι βουλεύησι. 
'`Ως ό γε κοιρανέων δίεπε στρατόν: οί δ' αγορήν δέ 
αύτις επεσσεύοντο νεών άπο καί κλισιάων 
ηχή, ως ότε κύμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης 
αιγιαλώ μεγάλω βρέμεται, σμαραγεί δέ τε πόντος. 
''Αλλοι μέν ρ' έζοντο, ερήτυθεν δέ καθ' έδρας: 
Θερσίτης δ' έτι μούνος αμετροεπής εκολώα, 
ός έπεα φρεσίν ήσιν άκοσμά τε πολλά τε ήδη 
μάψ, ατάρ ου κατά κόσμον, εριζέμεναι βασιλεύσιν, 
αλλ' ό τι οι είσαιτο γελοίϊον 'Αργείοισιν 
έμμεναι: αίσχιστος δέ ανήρ υπό ''Ιλιον ήλθε: 
φολκός έην, χωλός δ' έτερον πόδα: τώ δέ οι ώμω 
κυρτώ επί στήθος συνοχωκότε: αυτάρ ύπερθε 
φοξός έην κεφαλήν, ψεδνή δ' επενήνοθε λάχνη. 
έχθιστος δ' 'Αχιλήϊ μάλιστ' ήν ηδ' 'Οδυσήϊ: 
τώ γάρ νεικείεσκε: τότ' αύτ' 'Αγαμέμνονι δίω 
οξέα κεκλήγων λέγ' ονείδεα: τώ δ' άρ' 'Αχαιοί 
εκπάγλως κοτέοντο νεμέσσηθέν τ' ενί θυμώ. 
αυτάρ ό μακρά βοών 'Αγαμέμνονα νείκεε μύθω: 
'Ατρεΐδη τέο δ' αύτ' επιμέμφεαι ηδέ χατίζεις; 
πλείαί τοι χαλκού κλισίαι, πολλαί δέ γυναίκες 
εισίν ενί κλισίης εξαίρετοι, άς τοι 'Αχαιοί 
πρωτίστω δίδομεν εύτ' άν πτολίεθρον έλωμεν. 
ή έτι καί χρυσού επιδεύεαι, όν κέ τις οίσει 
Τρώων ιπποδάμων εξ 'Ιλίου υίος άποινα, 
όν κεν εγώ δήσας αγάγω ή άλλος 'Αχαιών, 
ηέ γυναίκα νέην, ίνα μίσγεαι εν φιλότητι, 
ήν τ' αυτός απονόσφι κατίσχεαι; ου μέν έοικεν 
αρχόν εόντα κακών επιβασκέμεν υίας 'Αχαιών. 
ώ πέπονες κάκ' ελέγχε' 'Αχαιΐδες ουκέτ' 'Αχαιοί 
οίκαδέ περ σύν νηυσί νεώμεθα, τόνδε δ' εώμεν 
αυτού ενί Τροίη γέρα πεσσέμεν, όφρα ίδηται 
ή ρά τί οι χημείς προσαμύνομεν ήε καί ουκί: 
ός καί νύν 'Αχιλήα έο μέγ' αμείνονα φώτα 
ητίμησεν: ελών γάρ έχει γέρας αυτός απούρας. 
αλλά μάλ' ουκ 'Αχιλήϊ χόλος φρεσίν, αλλά μεθήμων: 
ή γάρ άν 'Ατρεΐδη νύν ύστατα λωβήσαιο: 
'`Ως φάτο νεικείων 'Αγαμέμνονα ποιμένα λαών, 
Θερσίτης: τώ δ' ώκα παρίστατο δίος 'Οδυσσεύς, 
καί μιν υπόδρα ιδών χαλεπώ ηνίπαπε μύθω: 
Θερσίτ' ακριτόμυθε, λιγύς περ εών αγορητής, 
ίσχεο, μηδ' έθελ' οίος εριζέμεναι βασιλεύσιν: 
ου γάρ εγώ σέο φημί χερειότερον βροτόν άλλον 
έμμεναι, όσσοι άμ' 'Ατρεΐδης υπό ''Ιλιον ήλθον. 
τώ ουκ άν βασιλήας ανά στόμ' έχων αγορεύοις, 
καί σφιν ονείδεά τε προφέροις, νόστόν τε φυλάσσοις. 
ουδέ τί πω σάφα ίδμεν όπως έσται τάδε έργα, 
ή εύ ήε κακώς νοστήσομεν υίες 'Αχαιών. 
τώ νύν 'Ατρεΐδη 'Αγαμέμνονι ποιμένι λαών 
ήσαι ονειδίζων, ότι οι μάλα πολλά διδούσιν 
ήρωες Δαναοί: σύ δέ κερτομέων αγορεύεις. 
αλλ' έκ τοι ερέω, τό δέ καί τετελεσμένον έσται: 
εί κ' έτι σ' αφραίνοντα κιχήσομαι ώς νύ περ ώδε, 
μηκέτ' έπειτ' 'Οδυσήϊ κάρη ώμοισιν επείη, 
μηδ' έτι Τηλεμάχοιο πατήρ κεκλημένος είην, 
ει μή εγώ σε λαβών από μέν φίλα είματα δύσω,
χλαίνάν τ' ηδέ χιτώνα, τά τ' αιδώ αμφικαλύπτει, 
αυτόν δέ κλαίοντα θοάς επί νήας αφήσω 
πεπλήγων αγορήθεν αεικέσσι πληγήσιν. 
'`Ως άρ' έφη, σκήπτρω δέ μετάφρενον ηδέ καί ώμω 
πλήξεν: ό δ' ιδνώθη, θαλερόν δέ οι έκπεσε δάκρυ: 
σμώδιξ δ' αιματόεσσα μεταφρένου εξυπανέστη 
σκήπτρου ύπο χρυσέου: ό δ' άρ' έζετο τάρβησέν τε, 
αλγήσας δ' αχρείον ιδών απομόρξατο δάκρυ. 
οί δέ καί αχνύμενοί περ επ' αυτώ ηδύ γέλασσαν: 
ώδε δέ τις είπεσκεν ιδών ες πλησίον άλλον: 
ώ πόποι ή δή μυρί' 'Οδυσσεύς εσθλά έοργε 
βουλάς τ' εξάρχων αγαθάς πόλεμόν τε κορύσσων: 
νύν δέ τόδε μέγ' άριστον εν 'Αργείοισιν έρεξεν, 
ός τόν λωβητήρα επεσβόλον έσχ' αγοράων. 
ού θήν μιν πάλιν αύτις ανήσει θυμός αγήνωρ 
νεικείειν βασιλήας ονειδείοις επέεσσιν. 
'`Ως φάσαν ή πληθύς: ανά δ' ό πτολίπορθος 'Οδυσσεύς 
έστη σκήπτρον έχων: παρά δέ γλαυκώπις 'Αθήνη 
ειδομένη κήρυκι σιωπάν λαόν ανώγει, 
ως άμα θ' οί πρώτοί τε καί ύστατοι υίες 'Αχαιών 
μύθον ακούσειαν καί επιφρασσαίατο βουλήν: 
ό σφιν εύ φρονέων αγορήσατο καί μετέειπεν: 
'Ατρεΐδη νύν δή σε άναξ εθέλουσιν 'Αχαιοί 
πάσιν ελέγχιστον θέμεναι μερόπεσσι βροτοίσιν, 
ουδέ τοι εκτελέουσιν υπόσχεσιν ήν περ υπέσταν 
ενθάδ' έτι στείχοντες απ' ''Αργεος ιπποβότοιο 
''Ιλιον εκπέρσαντ' ευτείχεον απονέεσθαι. 
ώς τε γάρ ή παίδες νεαροί χήραί τε γυναίκες 
αλλήλοισιν οδύρονται οίκον δέ νέεσθαι. 
ή μήν καί πόνος εστίν ανιηθέντα νέεσθαι: 
καί γάρ τίς θ' ένα μήνα μένων από ής αλόχοιο 
ασχαλάα σύν νηΐ πολυζύγω, όν περ άελλαι 
χειμέριαι ειλέωσιν ορινομένη τε θάλασσα: 
ημίν δ' είνατός εστι περιτροπέων ενιαυτός 
ενθάδε μιμνόντεσσι: τώ ου νεμεσίζομ' 'Αχαιούς 
ασχαλάαν παρά νηυσί κορωνίσιν: αλλά καί έμπης 
αισχρόν τοι δηρόν τε μένειν κενεόν τε νέεσθαι. 
τλήτε φίλοι, καί μείνατ' επί χρόνον όφρα δαώμεν 
ή ετεόν Κάλχας μαντεύεται ήε καί ουκί. 
εύ γάρ δή τόδε ίδμεν ενί φρεσίν, εστέ δέ πάντες
μάρτυροι, ούς μή κήρες έβαν θανάτοιο φέρουσαι: 
χθιζά τε καί πρωΐζ' ότ' ες Αυλίδα νήες 'Αχαιών 
ηγερέθοντο κακά Πριάμω καί Τρωσί φέρουσαι, 
ημείς δ' αμφί περί κρήνην ιερούς κατά βωμούς 
έρδομεν αθανάτοισι τεληέσσας εκατόμβας 
καλή υπό πλατανίστω όθεν ρέεν αγλαόν ύδωρ: 
ένθ' εφάνη μέγα σήμα: δράκων επί νώτα δαφοινός 
σμερδαλέος, τόν ρ' αυτός 'Ολύμπιος ήκε φόως δέ, 
βωμού υπαΐξας πρός ρα πλατάνιστον όρουσεν. 
ένθα δ' έσαν στρουθοίο νεοσσοί, νήπια τέκνα, 
όζω επ' ακροτάτω πετάλοις υποπεπτηώτες 
οκτώ, ατάρ μήτηρ ενάτη ήν ή τέκε τέκνα: 
ένθ' ό γε τούς ελεεινά κατήσθιε τετριγώτας: 
μήτηρ δ' αμφεποτάτο οδυρομένη φίλα τέκνα: 
τήν δ' ελελιξάμενος πτέρυγος λάβεν αμφιαχυίαν. 
αυτάρ επεί κατά τέκνα φάγε στρουθοίο καί αυτήν, 
τόν μέν αρίζηλον θήκεν θεός ός περ έφηνε: 
λάαν γάρ μιν έθηκε Κρόνου πάϊς αγκυλομήτεω: 
ημείς δ' εσταότες θαυμάζομεν οίον ετύχθη. 
ως ούν δεινά πέλωρα θεών εισήλθ' εκατόμβας, 
Κάλχας δ' αυτίκ' έπειτα θεοπροπέων αγόρευε: 
τίπτ' άνεω εγένεσθε κάρη κομόωντες 'Αχαιοί; 
ημίν μέν τόδ' έφηνε τέρας μέγα μητίετα Ζεύς 
όψιμον οψιτέλεστον, όου κλέος ού ποτ' ολείται. 
ως ούτος κατά τέκνα φάγε στρουθοίο καί αυτήν 
οκτώ, ατάρ μήτηρ ενάτη ήν ή τέκε τέκνα, 
ώς ημείς τοσσαύτ' έτεα πτολεμίξομεν αύθι, 
τώ δεκάτω δέ πόλιν αιρήσομεν ευρυάγυιαν. 
κείνος τώς αγόρευε: τά δή νύν πάντα τελείται. 
αλλ' άγε μίμνετε πάντες εϋκνήμιδες 'Αχαιοί 
αυτού εις ό κεν άστυ μέγα Πριάμοιο έλωμεν. 
'`Ως έφατ', 'Αργείοι δέ μέγ' ίαχον, αμφί δέ νήες 
σμερδαλέον κονάβησαν αϋσάντων υπ' 'Αχαιών, 
μύθον επαινήσαντες 'Οδυσσήος θείοιο: 
τοίσι δέ καί μετέειπε Γερήνιος ιππότα Νέστωρ: 
ώ πόποι ή δή παισίν εοικότες αγοράασθε 
νηπιάχοις οίς ού τι μέλει πολεμήϊα έργα. 
πή δή συνθεσίαι τε καί όρκια βήσεται ήμιν; 
εν πυρί δή βουλαί τε γενοίατο μήδεά τ' ανδρών 
σπονδαί τ' άκρητοι καί δεξιαί, ής επέπιθμεν: 
αύτως γάρ επέεσσ' εριδαίνομεν, ουδέ τι μήχος 
ευρέμεναι δυνάμεσθα, πολύν χρόνον ενθάδ' εόντες. 
'Ατρεΐδη σύ δ' έθ' ως πρίν έχων αστεμφέα βουλήν 
άρχευ' 'Αργείοισι κατά κρατεράς υσμίνας, 
τούσδε δ' έα φθινύθειν ένα καί δύο, τοί κεν 'Αχαιών 
νόσφιν βουλεύωσ': άνυσις δ' ουκ έσσεται αυτών: 
πρίν ''Αργος δ' ιέναι πρίν καί Διός αιγιόχοιο 
γνώμεναι εί τε ψεύδος υπόσχεσις εί τε καί ουκί. 
φημί γάρ ούν κατανεύσαι υπερμενέα Κρονίωνα 
ήματι τώ ότε νηυσίν εν ωκυπόροισιν έβαινον 
'Αργείοι Τρώεσσι φόνον καί κήρα φέροντες 
αστράπτων επιδέξι' εναίσιμα σήματα φαίνων. 
τώ μή τις πρίν επειγέσθω οίκον δέ νέεσθαι 
πρίν τινα πάρ Τρώων αλόχω κατακοιμηθήναι, 
τίσασθαι δ' `Ελένης ορμήματά τε στοναχάς τε. 
ει δέ τις εκπάγλως εθέλει οίκον δέ νέεσθαι 
απτέσθω ής νηός εϋσσέλμοιο μελαίνης, 
όφρα πρόσθ' άλλων θάνατον καί πότμον επίσπη. 
αλλά άναξ αυτός τ' εύ μήδεο πείθεό τ' άλλω: 
ού τοι απόβλητον έπος έσσεται όττί κεν είπω: 
κρίν' άνδρας κατά φύλα κατά φρήτρας 'Αγάμεμνον, 
ως φρήτρη φρήτρηφιν αρήγη, φύλα δέ φύλοις. 
ει δέ κεν ώς έρξης καί τοι πείθωνται 'Αχαιοί, 
γνώση έπειθ' ός θ' ηγεμόνων κακός ός τέ νυ λαών 
ηδ' ός κ' εσθλός έησι: κατά σφέας γάρ μαχέονται. 
γνώσεαι δ' ει καί θεσπεσίη πόλιν ουκ αλαπάξεις, 
ή ανδρών κακότητι καί αφραδίη πολέμοιο. 
Τόν δ' απαμειβόμενος προσέφη κρείων 'Αγαμέμνων: 
ή μάν αύτ' αγορή νικάς γέρον υίας 'Αχαιών. 
αί γάρ Ζεύ τε πάτερ καί 'Αθηναίη καί ''Απολλον 
τοιούτοι δέκα μοι συμφράδμονες είεν 'Αχαιών: 
τώ κε τάχ' ημύσειε πόλις Πριάμοιο άνακτος 
χερσίν υφ' ημετέρησιν αλούσά τε περθομένη τε. 
αλλά μοι αιγίοχος Κρονίδης Ζεύς άλγε' έδωκεν, 
ός με μετ' απρήκτους έριδας καί νείκεα βάλλει. 
καί γάρ εγών 'Αχιλεύς τε μαχεσσάμεθ' είνεκα κούρης 
αντιβίοις επέεσσιν, εγώ δ' ήρχον χαλεπαίνων: 
ει δέ ποτ' ές γε μίαν βουλεύσομεν, ουκέτ' έπειτα 
Τρωσίν ανάβλησις κακού έσσεται ουδ' ηβαιόν. 
νύν δ' έρχεσθ' επί δείπνον ίνα ξυνάγωμεν ''Αρηα. 
εύ μέν τις δόρυ θηξάσθω, εύ δ' ασπίδα θέσθω, 
εύ δέ τις ίπποισιν δείπνον δότω ωκυπόδεσσιν, 
εύ δέ τις άρματος αμφίς ιδών πολέμοιο μεδέσθω, 
ώς κε πανημέριοι στυγερώ κρινώμεθ' ''Αρηϊ. 
ου γάρ παυσωλή γε μετέσσεται ουδ' ηβαιόν 
ει μή νύξ ελθούσα διακρινέει μένος ανδρών. 
ιδρώσει μέν τευ τελαμών αμφί στήθεσφιν 
ασπίδος αμφιβρότης, περί δ' έγχεϊ χείρα καμείται: 
ιδρώσει δέ τευ ίππος εΰξοον άρμα τιταίνων. 
όν δέ κ' εγών απάνευθε μάχης εθέλοντα νοήσω 
μιμνάζειν παρά νηυσί κορωνίσιν, ού οι έπειτα 
άρκιον εσσείται φυγέειν κύνας ηδ' οιωνούς. 
'`Ως έφατ', 'Αργείοι δέ μέγ' ίαχον ως ότε κύμα 
ακτή εφ' υψηλή, ότε κινήση Νότος ελθών, 
προβλήτι σκοπέλω: τόν δ' ού ποτε κύματα λείπει 
παντοίων ανέμων, ότ' άν ένθ' ή ένθα γένωνται. 
ανστάντες δ' ορέοντο κεδασθέντες κατά νήας, 
κάπνισσάν τε κατά κλισίας, καί δείπνον έλοντο. 
άλλος δ' άλλω έρεζε θεών αιειγενετάων 
ευχόμενος θάνατόν τε φυγείν καί μώλον ''Αρηος. 
αυτάρ ό βούν ιέρευσε άναξ ανδρών 'Αγαμέμνων 
πίονα πενταέτηρον υπερμενέϊ Κρονίωνι, 
κίκλησκεν δέ γέροντας αριστήας Παναχαιών, 
Νέστορα μέν πρώτιστα καί 'Ιδομενήα άνακτα, 
αυτάρ έπειτ' Αίαντε δύω καί Τυδέος υιόν, 
έκτον δ' αύτ' 'Οδυσήα Διί μήτιν ατάλαντον. 
αυτόματος δέ οι ήλθε βοήν αγαθός Μενέλαος: 
ήδεε γάρ κατά θυμόν αδελφεόν ως επονείτο. 
βούν δέ περιστήσαντο καί ουλοχύτας ανέλοντο: 
τοίσιν δ' ευχόμενος μετέφη κρείων 'Αγαμέμνων: 
Ζεύ κύδιστε μέγιστε κελαινεφές αιθέρι ναίων 
μή πρίν επ' ηέλιον δύναι καί επί κνέφας ελθείν 
πρίν με κατά πρηνές βαλέειν Πριάμοιο μέλαθρον 
αιθαλόεν, πρήσαι δέ πυρός δηΐοιο θύρετρα, 
`Εκτόρεον δέ χιτώνα περί στήθεσσι δαΐξαι 
χαλκώ ρωγαλέον: πολέες δ' αμφ' αυτόν εταίροι 
πρηνέες εν κονίησιν οδάξ λαζοίατο γαίαν. 
'`Ως έφατ', ουδ' άρα πώ οι επεκραίαινε Κρονίων, 
αλλ' ό γε δέκτο μέν ιρά, πόνον δ' αμέγαρτον όφελλεν.
αυτάρ επεί ρ' εύξαντο καί ουλοχύτας προβάλοντο, 
αυέρυσαν μέν πρώτα καί έσφαξαν καί έδειραν, 
μηρούς τ' εξέταμον κατά τε κνίση εκάλυψαν 
δίπτυχα ποιήσαντες, επ' αυτών δ' ωμοθέτησαν. 
καί τά μέν άρ σχίζησιν αφύλλοισιν κατέκαιον, 
σπλάγχνα δ' άρ' αμπείραντες υπείρεχον `Ηφαίστοιο. 
αυτάρ επεί κατά μήρε κάη καί σπλάγχνα πάσαντο, 
μίστυλλόν τ' άρα τάλλα καί αμφ' οβελοίσιν έπειραν, 
ώπτησάν τε περιφραδέως, ερύσαντό τε πάντα. 
αυτάρ επεί παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαίτα 
δαίνυντ', ουδέ τι θυμός εδεύετο δαιτός εΐσης. 
αυτάρ επεί πόσιος καί εδητύος εξ έρον έντο, 
τοίς άρα μύθων ήρχε Γερήνιος ιππότα Νέστωρ: 
'Ατρεΐδη κύδιστε άναξ ανδρών 'Αγάμεμνον, 
μηκέτι νύν δήθ' αύθι λεγώμεθα, μηδ' έτι δηρόν 
αμβαλλώμεθα έργον ό δή θεός εγγυαλίζει. 
αλλ' άγε κήρυκες μέν 'Αχαιών χαλκοχιτώνων 
λαόν κηρύσσοντες αγειρόντων κατά νήας, 
ημείς δ' αθρόοι ώδε κατά στρατόν ευρύν 'Αχαιών 
ίομεν όφρα κε θάσσον εγείρομεν οξύν ''Αρηα. 
'`Ως έφατ', ουδ' απίθησεν άναξ ανδρών 'Αγαμέμνων. 
αυτίκα κηρύκεσσι λιγυφθόγγοισι κέλευσε 
κηρύσσειν πόλεμον δέ κάρη κομόωντας 'Αχαιούς: 
οί μέν εκήρυσσον, τοί δ' ηγείροντο μάλ' ώκα. 
οί δ' αμφ' 'Ατρεΐωνα διοτρεφέες βασιλήες 
θύνον κρίνοντες, μετά δέ γλαυκώπις 'Αθήνη 
αιγίδ' έχουσ' ερίτιμον αγήρων αθανάτην τε, 
τής εκατόν θύσανοι παγχρύσεοι ηερέθονται, 
πάντες εϋπλεκέες, εκατόμβοιος δέ έκαστος: 
σύν τή παιφάσσουσα διέσσυτο λαόν 'Αχαιών 
οτρύνουσ' ιέναι: εν δέ σθένος ώρσεν εκάστω 
καρδίη άλληκτον πολεμίζειν ηδέ μάχεσθαι. 
τοίσι δ' άφαρ πόλεμος γλυκίων γένετ' ηέ νέεσθαι 
εν νηυσί γλαφυρήσι φίλην ες πατρίδα γαίαν. 
'Ηΰτε πύρ αΐδηλον επιφλέγει άσπετον ύλην 
ούρεος εν κορυφής, έκαθεν δέ τε φαίνεται αυγή, 
ώς τών ερχομένων από χαλκού θεσπεσίοιο 
αίγλη παμφανόωσα δι' αιθέρος ουρανόν ίκε. 
Τών δ' ώς τ' ορνίθων πετεηνών έθνεα πολλά 
χηνών ή γεράνων ή κύκνων δουλιχοδείρων
'Ασίω εν λειμώνι Καϋστρίου αμφί ρέεθρα 
ένθα καί ένθα ποτώνται αγαλλόμενα πτερύγεσσι 
κλαγγηδόν προκαθιζόντων, σμαραγεί δέ τε λειμών, 
ώς τών έθνεα πολλά νεών άπο καί κλισιάων 
ες πεδίον προχέοντο Σκαμάνδριον: αυτάρ υπό χθών 
σμερδαλέον κονάβιζε ποδών αυτών τε καί ίππων. 
έσταν δ' εν λειμώνι Σκαμανδρίω ανθεμόεντι 
μυρίοι, όσσά τε φύλλα καί άνθεα γίγνεται ώρη. 
'Ηΰτε μυιάων αδινάων έθνεα πολλά 
αί τε κατά σταθμόν ποιμνήϊον ηλάσκουσιν 
ώρη εν ειαρινή ότε τε γλάγος άγγεα δεύει, 
τόσσοι επί Τρώεσσι κάρη κομόωντες 'Αχαιοί 
εν πεδίω ίσταντο διαρραίσαι μεμαώτες. 
Τούς δ' ώς τ' αιπόλια πλατέ' αιγών αιπόλοι άνδρες 
ρεία διακρίνωσιν επεί κε νομώ μιγέωσιν, 
ώς τούς ηγεμόνες διεκόσμεον ένθα καί ένθα 
υσμίνην δ' ιέναι, μετά δέ κρείων 'Αγαμέμνων 
όμματα καί κεφαλήν ίκελος Διί τερπικεραύνω, 
''Αρεϊ δέ ζώνην, στέρνον δέ Ποσειδάωνι. 
ηΰτε βούς αγέληφι μέγ' έξοχος έπλετο πάντων 
ταύρος: ό γάρ τε βόεσσι μεταπρέπει αγρομένησι: 
τοίον άρ' 'Ατρεΐδην θήκε Ζεύς ήματι κείνω 
εκπρεπέ' εν πολλοίσι καί έξοχον ηρώεσσιν. 
''Εσπετε νύν μοι Μούσαι 'Ολύμπια δώματ' έχουσαι: 
υμείς γάρ θεαί εστε πάρεστέ τε ίστέ τε πάντα, 
ημείς δέ κλέος οίον ακούομεν ουδέ τι ίδμεν: 
οί τινες ηγεμόνες Δαναών καί κοίρανοι ήσαν: 
πληθύν δ' ουκ άν εγώ μυθήσομαι ουδ' ονομήνω, 
ουδ' εί μοι δέκα μέν γλώσσαι, δέκα δέ στόματ' είεν, 
φωνή δ' άρρηκτος, χάλκεον δέ μοι ήτορ ενείη, 
ει μή 'Ολυμπιάδες Μούσαι Διός αιγιόχοιο 
θυγατέρες μνησαίαθ' όσοι υπό ''Ιλιον ήλθον: 
αρχούς αύ νηών ερέω νήάς τε προπάσας. 
Βοιωτών μέν Πηνέλεως καί Λήϊτος ήρχον 
'Αρκεσίλαός τε Προθοήνωρ τε Κλονίος τε, 
οί θ' `Υρίην ενέμοντο καί Αυλίδα πετρήεσσαν 
Σχοίνόν τε Σκώλόν τε πολύκνημόν τ' 'Ετεωνόν, 
Θέσπειαν Γραίάν τε καί ευρύχορον Μυκαλησσόν, 
οί τ' αμφ' ''Αρμ' ενέμοντο καί Ειλέσιον καί 'Ερυθράς, 
οί τ' 'Ελεών' είχον ηδ' ''Υλην καί Πετεώνα,
'Ωκαλέην Μεδεώνά τ' εϋκτίμενον πτολίεθρον, 
Κώπας Εύτρησίν τε πολυτρήρωνά τε Θίσβην, 
οί τε Κορώνειαν καί ποιήενθ' `Αλίαρτον, 
οί τε Πλάταιαν έχον ηδ' οί Γλισάντ' ενέμοντο, 
οί θ' `Υποθήβας είχον εϋκτίμενον πτολίεθρον, 
'Ογχηστόν θ' ιερόν Ποσιδήϊον αγλαόν άλσος, 
οί τε πολυστάφυλον ''Αρνην έχον, οί τε Μίδειαν 
Νίσάν τε ζαθέην 'Ανθηδόνα τ' εσχατόωσαν: 
τών μέν πεντήκοντα νέες κίον, εν δέ εκάστη 
κούροι Βοιωτών εκατόν καί είκοσι βαίνον. 
Οί δ' 'Ασπληδόνα ναίον ιδ' 'Ορχομενόν Μινύειον, 
τών ήρχ' 'Ασκάλαφος καί 'Ιάλμενος υίες ''Αρηος 
ούς τέκεν 'Αστυόχη δόμω ''Ακτορος 'Αζεΐδαο, 
παρθένος αιδοίη υπερώϊον εισαναβάσα 
''Αρηϊ κρατερώ: ό δέ οι παρελέξατο λάθρη: 
τοίς δέ τριήκοντα γλαφυραί νέες εστιχόωντο. 
Αυτάρ Φωκήων Σχεδίος καί 'Επίστροφος ήρχον 
υίες 'Ιφίτου μεγαθύμου Ναυβολίδαο, 
οί Κυπάρισσον έχον Πυθώνά τε πετρήεσσαν 
Κρίσάν τε ζαθέην καί Δαυλίδα καί Πανοπήα, 
οί τ' 'Ανεμώρειαν καί `Υάμπολιν αμφενέμοντο, 
οί τ' άρα πάρ ποταμόν Κηφισόν δίον έναιον, 
οί τε Λίλαιαν έχον πηγής έπι Κηφισοίο: 
τοίς δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
οί μέν Φωκήων στίχας ίστασαν αμφιέποντες, 
Βοιωτών δ' έμπλην επ' αριστερά θωρήσσοντο. 
Λοκρών δ' ηγεμόνευεν 'Οϊλήος ταχύς Αίας 
μείων, ού τι τόσος γε όσος Τελαμώνιος Αίας 
αλλά πολύ μείων: ολίγος μέν έην λινοθώρηξ, 
εγχείη δ' εκέκαστο Πανέλληνας καί 'Αχαιούς: 
οί Κύνόν τ' ενέμοντ' 'Οπόεντά τε Καλλίαρόν τε 
Βήσσάν τε Σκάρφην τε καί Αυγειάς ερατεινάς 
Τάρφην τε Θρόνιον τε Βοαγρίου αμφί ρέεθρα: 
τώ δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο 
Λοκρών, οί ναίουσι πέρην ιερής Ευβοίης. 
Οί δ' Εύβοιαν έχον μένεα πνείοντες ''Αβαντες 
Χαλκίδα τ' Ειρέτριάν τε πολυστάφυλόν θ' `Ιστίαιαν 
Κήρινθόν τ' έφαλον Δίου τ' αιπύ πτολίεθρον, 
οί τε Κάρυστον έχον ηδ' οί Στύρα ναιετάασκον, 
τών αύθ' ηγεμόνευ' 'Ελεφήνωρ όζος ''Αρηος 
Χαλκωδοντιάδης μεγαθύμων αρχός 'Αβάντων. 
τώ δ' άμ' ''Αβαντες έποντο θοοί όπιθεν κομόωντες 
αιχμηταί μεμαώτες ορεκτήσιν μελίησι 
θώρηκας ρήξειν δηΐων αμφί στήθεσσι: 
τώ δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Οί δ' άρ' 'Αθήνας είχον εϋκτίμενον πτολίεθρον 
δήμον 'Ερεχθήος μεγαλήτορος, όν ποτ' 'Αθήνη 
θρέψε Διός θυγάτηρ, τέκε δέ ζείδωρος άρουρα, 
κάδ δ' εν 'Αθήνης είσεν εώ εν πίονι νηώ: 
ένθα δέ μιν ταύροισι καί αρνειοίς ιλάονται 
κούροι 'Αθηναίων περιτελλομένων ενιαυτών: 
τών αύθ' ηγεμόνευ' υιός Πετεώο Μενεσθεύς. 
τώ δ' ού πώ τις ομοίος επιχθόνιος γένετ' ανήρ 
κοσμήσαι ίππους τε καί ανέρας ασπιδιώτας: 
Νέστωρ οίος έριζεν: ό γάρ προγενέστερος ήεν: 
τώ δ' άμα πεντήκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Αίας δ' εκ Σαλαμίνος άγεν δυοκαίδεκα νήας, 
στήσε δ' άγων ίν' 'Αθηναίων ίσταντο φάλαγγες. 
Οί δ' ''Αργός τ' είχον Τίρυνθά τε τειχιόεσσαν 
`Ερμιόνην 'Ασίνην τε, βαθύν κατά κόλπον εχούσας, 
Τροιζήν' 'Ηϊόνας τε καί αμπελόεντ' 'Επίδαυρον, 
οί τ' έχον Αίγιναν Μάσητά τε κούροι 'Αχαιών, 
τών αύθ' ηγεμόνευε βοήν αγαθός Διομήδης 
καί Σθένελος, Καπανήος αγακλειτού φίλος υιός: 
τοίσι δ' άμ' Ευρύαλος τρίτατος κίεν ισόθεος φώς 
Μηκιστέος υιός Ταλαϊονίδαο άνακτος: 
συμπάντων δ' ηγείτο βοήν αγαθός Διομήδης: 
τοίσι δ' άμ' ογδώκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Οί δέ Μυκήνας είχον εϋκτίμενον πτολίεθρον 
αφνειόν τε Κόρινθον εϋκτιμένας τε Κλεωνάς, 
'Ορνειάς τ' ενέμοντο 'Αραιθυρέην τ' ερατεινήν 
καί Σικυών', όθ' άρ' ''Αδρηστος πρώτ' εμβασίλευεν, 
οί θ' `Υπερησίην τε καί αιπεινήν Γονόεσσαν 
Πελλήνην τ' είχον ηδ' Αίγιον αμφενέμοντο 
Αιγιαλόν τ' ανά πάντα καί αμφ' `Ελίκην ευρείαν, 
τών εκατόν νηών ήρχε κρείων 'Αγαμέμνων 
'Ατρεΐδης: άμα τώ γε πολύ πλείστοι καί άριστοι 
λαοί έποντ': εν δ' αυτός εδύσετο νώροπα χαλκόν 
κυδιόων, πάσιν δέ μετέπρεπεν ηρώεσσιν
ούνεκ' άριστος έην πολύ δέ πλείστους άγε λαούς. 
Οί δ' είχον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν, 
Φάρίν τε Σπάρτην τε πολυτρήρωνά τε Μέσσην, 
Βρυσειάς τ' ενέμοντο καί Αυγειάς ερατεινάς, 
οί τ' άρ' 'Αμύκλας είχον ''Ελος τ' έφαλον πτολίεθρον, 
οί τε Λάαν είχον ηδ' Οίτυλον αμφενέμοντο, 
τών οι αδελφεός ήρχε βοήν αγαθός Μενέλαος 
εξήκοντα νεών: απάτερθε δέ θωρήσσοντο: 
εν δ' αυτός κίεν ήσι προθυμίησι πεποιθώς 
οτρύνων πόλεμον δέ: μάλιστα δέ ίετο θυμώ 
τίσασθαι `Ελένης ορμήματά τε στοναχάς τε. 
Οί δέ Πύλον τ' ενέμοντο καί 'Αρήνην ερατεινήν 
καί Θρύον 'Αλφειοίο πόρον καί εΰκτιτον Αιπύ 
καί Κυπαρισσήεντα καί 'Αμφιγένειαν έναιον 
καί Πτελεόν καί ''Ελος καί Δώριον, ένθά τε Μούσαι 
αντόμεναι Θάμυριν τόν Θρήϊκα παύσαν αοιδής 
Οιχαλίηθεν ιόντα παρ' Ευρύτου Οιχαλιήος: 
στεύτο γάρ ευχόμενος νικησέμεν εί περ άν αυταί 
Μούσαι αείδοιεν κούραι Διός αιγιόχοιο: 
αί δέ χολωσάμεναι πηρόν θέσαν, αυτάρ αοιδήν 
θεσπεσίην αφέλοντο καί εκλέλαθον κιθαριστύν: 
τών αύθ' ηγεμόνευε Γερήνιος ιππότα Νέστωρ: 
τώ δ' ενενήκοντα γλαφυραί νέες εστιχόωντο. 
Οί δ' έχον 'Αρκαδίην υπό Κυλλήνης όρος αιπύ 
Αιπύτιον παρά τύμβον ίν' ανέρες αγχιμαχηταί, 
οί Φενεόν τ' ενέμοντο καί 'Ορχομενόν πολύμηλον 
`Ρίπην τε Στρατίην τε καί ηνεμόεσσαν 'Ενίσπην 
καί Τεγέην είχον καί Μαντινέην ερατεινήν 
Στύμφηλόν τ' είχον καί Παρρασίην ενέμοντο, 
τών ήρχ' 'Αγκαίοιο πάϊς κρείων 'Αγαπήνωρ 
εξήκοντα νεών: πολέες δ' εν νηΐ εκάστη 
'Αρκάδες άνδρες έβαινον επιστάμενοι πολεμίζειν. 
αυτός γάρ σφιν δώκεν άναξ ανδρών 'Αγαμέμνων 
νήας εϋσσέλμους περάαν επί οίνοπα πόντον 
'Ατρεΐδης, επεί ού σφι θαλάσσια έργα μεμήλει. 
Οί δ' άρα Βουπράσιόν τε καί ''Ηλιδα δίαν έναιον 
όσσον εφ' `Υρμίνη καί Μύρσινος εσχατόωσα 
πέτρη τ' 'Ωλενίη καί 'Αλήσιον εντός εέργει, 
τών αύ τέσσαρες αρχοί έσαν, δέκα δ' ανδρί εκάστω 
νήες έποντο θοαί, πολέες δ' έμβαινον 'Επειοί.
τών μέν άρ' 'Αμφίμαχος καί Θάλπιος ηγησάσθην 
υίες ό μέν Κτεάτου, ό δ' άρ' Ευρύτου, 'Ακτορίωνε: 
τών δ' 'Αμαρυγκεΐδης ήρχε κρατερός Διώρης: 
τών δέ τετάρτων ήρχε Πολύξεινος θεοειδής 
υιός 'Αγασθένεος Αυγηϊάδαο άνακτος. 
Οί δ' εκ Δουλιχίοιο 'Εχινάων θ' ιεράων 
νήσων, αί ναίουσι πέρην αλός ''Ηλιδος άντα, 
τών αύθ' ηγεμόνευε Μέγης ατάλαντος ''Αρηϊ 
Φυλεΐδης, όν τίκτε Διΐ φίλος ιππότα Φυλεύς, 
ός ποτε Δουλίχιον δ' απενάσσατο πατρί χολωθείς: 
τώ δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο.
Αυτάρ 'Οδυσσεύς ήγε Κεφαλλήνας μεγαθύμους, 
οί ρ' 'Ιθάκην είχον καί Νήριτον εινοσίφυλλον 
καί Κροκύλει' ενέμοντο καί Αιγίλιπα τρηχείαν,
οί τε Ζάκυνθον έχον ηδ' οί Σάμον αμφενέμοντο, 
οί τ' ήπειρον έχον ηδ' αντιπέραι' ενέμοντο: 
τών μέν 'Οδυσσεύς ήρχε Διί μήτιν ατάλαντος: 
τώ δ' άμα νήες έποντο δυώδεκα μιλτοπάρηοι. 
Αιτωλών δ' ηγείτο Θόας 'Ανδραίμονος υιός, 
οί Πλευρών' ενέμοντο καί ''Ωλενον ηδέ Πυλήνην 
Χαλκίδα τ' αγχίαλον Καλυδώνά τε πετρήεσσαν: 
ου γάρ έτ' Οινήος μεγαλήτορος υιέες ήσαν,
ουδ' άρ' έτ' αυτός έην, θάνε δέ ξανθός Μελέαγρος: 
τώ δ' επί πάντ' ετέταλτο ανασσέμεν Αιτωλοίσι: 
τώ δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Κρητών δ' 'Ιδομενεύς δουρί κλυτός ηγεμόνευεν, 
οί Κνωσόν τ' είχον Γόρτυνά τε τειχιόεσσαν, 
Λύκτον Μίλητόν τε καί αργινόεντα Λύκαστον 
Φαιστόν τε `Ρύτιόν τε, πόλεις εύ ναιετοώσας, 
άλλοι θ' οί Κρήτην εκατόμπολιν αμφενέμοντο. 
τών μέν άρ' 'Ιδομενεύς δουρί κλυτός ηγεμόνευε 
Μηριόνης τ' ατάλαντος 'Ενυαλίω ανδρειφόντη: 
τοίσι δ' άμ' ογδώκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Τληπόλεμος δ' `Ηρακλεΐδης ηΰς τε μέγας τε 
εκ `Ρόδου εννέα νήας άγεν `Ροδίων αγερώχων, 
οί `Ρόδον αμφενέμοντο διά τρίχα κοσμηθέντες 
Λίνδον 'Ιηλυσόν τε καί αργινόεντα Κάμειρον. 
τών μέν Τληπόλεμος δουρί κλυτός ηγεμόνευεν, 
όν τέκεν 'Αστυόχεια βίη `Ηρακληείη,
τήν άγετ' εξ 'Εφύρης ποταμού άπο Σελλήεντος 
πέρσας άστεα πολλά διοτρεφέων αιζηών. 
Τληπόλεμος δ' επεί ούν τράφ' ενί μεγάρω ευπήκτω, 
αυτίκα πατρός εοίο φίλον μήτρωα κατέκτα 
ήδη γηράσκοντα Λικύμνιον όζον ''Αρηος: 
αίψα δέ νήας έπηξε, πολύν δ' ό γε λαόν αγείρας 
βή φεύγων επί πόντον: απείλησαν γάρ οι άλλοι 
υιέες υιωνοί τε βίης `Ηρακληείης. 
αυτάρ ό γ' ες `Ρόδον ίξεν αλώμενος άλγεα πάσχων: 
τριχθά δέ ώκηθεν καταφυλαδόν, ηδέ φίληθεν 
εκ Διός, ός τε θεοίσι καί ανθρώποισιν ανάσσει, 
καί σφιν θεσπέσιον πλούτον κατέχευε Κρονίων. 
Νιρεύς αύ Σύμηθεν άγε τρείς νήας εΐσας 
Νιρεύς 'Αγλαΐης υιός Χαρόποιό τ' άνακτος 
Νιρεύς, ός κάλλιστος ανήρ υπό ''Ιλιον ήλθε 
τών άλλων Δαναών μετ' αμύμονα Πηλεΐωνα: 
αλλ' αλαπαδνός έην, παύρος δέ οι είπετο λαός. 
Οί δ' άρα Νίσυρόν τ' είχον Κράπαθόν τε Κάσον τε 
καί Κών Ευρυπύλοιο πόλιν νήσους τε Καλύδνας, 
τών αύ Φείδιππός τε καί ''Αντιφος ηγησάσθην 
Θεσσαλού υίε δύω `Ηρακλεΐδαο άνακτος: 
τοίς δέ τριήκοντα γλαφυραί νέες εστιχόωντο. 
Νύν αύ τούς όσσοι τό Πελασγικόν ''Αργος έναιον, 
οί τ' ''Αλον οί τ' 'Αλόπην οί τε Τρηχίνα νέμοντο, 
οί τ' είχον Φθίην ηδ' `Ελλάδα καλλιγύναικα, 
Μυρμιδόνες δέ καλεύντο καί ''Ελληνες καί 'Αχαιοί, 
τών αύ πεντήκοντα νεών ήν αρχός 'Αχιλλεύς. 
αλλ' οί γ' ου πολέμοιο δυσηχέος εμνώοντο: 
ου γάρ έην ός τίς σφιν επί στίχας ηγήσαιτο: 
κείτο γάρ εν νήεσσι ποδάρκης δίος 'Αχιλλεύς 
κούρης χωόμενος Βρισηΐδος ηϋκόμοιο, 
τήν εκ Λυρνησσού εξείλετο πολλά μογήσας 
Λυρνησσόν διαπορθήσας καί τείχεα Θήβης, 
κάδ δέ Μύνητ' έβαλεν καί 'Επίστροφον εγχεσιμώρους, 
υιέας Ευηνοίο Σεληπιάδαο άνακτος: 
τής ό γε κείτ' αχέων, τάχα δ' ανστήσεσθαι έμελλεν. 
Οί δ' είχον Φυλάκην καί Πύρασον ανθεμόεντα 
Δήμητρος τέμενος, ''Ιτωνά τε μητέρα μήλων, 
αγχίαλόν τ' 'Αντρώνα ιδέ Πτελεόν λεχεποίην, 
τών αύ Πρωτεσίλαος αρήϊος ηγεμόνευε
ζωός εών: τότε δ' ήδη έχεν κάτα γαία μέλαινα. 
τού δέ καί αμφιδρυφής άλοχος Φυλάκη ελέλειπτο 
καί δόμος ημιτελής: τόν δ' έκτανε Δάρδανος ανήρ 
νηός αποθρώσκοντα πολύ πρώτιστον 'Αχαιών. 
ουδέ μέν ουδ' οί άναρχοι έσαν, πόθεόν γε μέν αρχόν: 
αλλά σφεας κόσμησε Ποδάρκης όζος ''Αρηος 
'Ιφίκλου υιός πολυμήλου Φυλακίδαο 
αυτοκασίγνητος μεγαθύμου Πρωτεσιλάου 
οπλότερος γενεή: ο δ' άμα πρότερος καί αρείων 
ήρως Πρωτεσίλαος αρήϊος: ουδέ τι λαοί 
δεύονθ' ηγεμόνος, πόθεόν γε μέν εσθλόν εόντα: 
τώ δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Οί δέ Φεράς ενέμοντο παραί Βοιβηΐδα λίμνην 
Βοίβην καί Γλαφύρας καί εϋκτιμένην 'Ιαωλκόν, 
τών ήρχ' 'Αδμήτοιο φίλος πάϊς ένδεκα νηών 
Εύμηλος, τόν υπ' 'Αδμήτω τέκε δία γυναικών 
''Αλκηστις Πελίαο θυγατρών είδος αρίστη. 
Οί δ' άρα Μηθώνην καί Θαυμακίην ενέμοντο 
καί Μελίβοιαν έχον καί 'Ολιζώνα τρηχείαν, 
τών δέ Φιλοκτήτης ήρχεν τόξων εΰ ειδώς 
επτά νεών: ερέται δ' εν εκάστη πεντήκοντα 
εμβέβασαν τόξων εύ ειδότες ίφι μάχεσθαι. 
αλλ' ό μέν εν νήσω κείτο κρατέρ' άλγεα πάσχων 
Λήμνω εν ηγαθέη, όθι μιν λίπον υίες 'Αχαιών 
έλκεϊ μοχθίζοντα κακώ ολοόφρονος ύδρου: 
ένθ' ό γε κείτ' αχέων: τάχα δέ μνήσεσθαι έμελλον 
'Αργείοι παρά νηυσί Φιλοκτήταο άνακτος. 
ουδέ μέν ουδ' οί άναρχοι έσαν, πόθεόν γε μέν αρχόν: 
αλλά Μέδων κόσμησεν 'Οϊλήος νόθος υιός, 
τόν ρ' έτεκεν `Ρήνη υπ' 'Οϊλήϊ πτολιπόρθω. 
Οί δ' είχον Τρίκκην καί 'Ιθώμην κλωμακόεσσαν, 
οί τ' έχον Οιχαλίην πόλιν Ευρύτου Οιχαλιήος, 
τών αύθ' ηγείσθην 'Ασκληπιού δύο παίδε 
ιητήρ' αγαθώ Ποδαλείριος ηδέ Μαχάων: 
τοίς δέ τριήκοντα γλαφυραί νέες εστιχόωντο. 
Οί δ' έχον 'Ορμένιον, οί τε κρήνην `Υπέρειαν, 
οί τ' έχον 'Αστέριον Τιτάνοιό τε λευκά κάρηνα, 
τών ήρχ' Ευρύπυλος Ευαίμονος αγλαός υιός: 
τώ δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Οί δ' ''Αργισσαν έχον καί Γυρτώνην ενέμοντο,
''Ορθην 'Ηλώνην τε πόλιν τ' 'Ολοοσσόνα λευκήν, 
τών αύθ' ηγεμόνευε μενεπτόλεμος Πολυποίτης 
υιός Πειριθόοιο τόν αθάνατος τέκετο Ζεύς: 
τόν ρ' υπό Πειριθόω τέκετο κλυτός `Ιπποδάμεια 
ήματι τώ ότε Φήρας ετίσατο λαχνήεντας, 
τούς δ' εκ Πηλίου ώσε καί Αιθίκεσσι πέλασσεν: 
ουκ οίος, άμα τώ γε Λεοντεύς όζος ''Αρηος 
υιός υπερθύμοιο Κορώνου Καινεΐδαο: 
τοίς δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Γουνεύς δ' εκ Κύφου ήγε δύω καί είκοσι νήας: 
τώ δ' 'Ενιήνες έποντο μενεπτόλεμοί τε Περαιβοί 
οί περί Δωδώνην δυσχείμερον οικί' έθεντο, 
οί τ' αμφ' ιμερτόν Τιταρησσόν έργα νέμοντο 
ός ρ' ες Πηνειόν προΐει καλλίρροον ύδωρ, 
ουδ' ό γε Πηνειώ συμμίσγεται αργυροδίνη, 
αλλά τέ μιν καθύπερθεν επιρρέει ηΰτ' έλαιον: 
όρκου γάρ δεινού Στυγός ύδατός εστιν απορρώξ. 
Μαγνήτων δ' ήρχε Πρόθοος Τενθρηδόνος υιός, 
οί περί Πηνειόν καί Πήλιον εινοσίφυλλον 
ναίεσκον: τών μέν Πρόθοος θοός ηγεμόνευε, 
τώ δ' άμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νήες έποντο. 
Ούτοι άρ' ηγεμόνες Δαναών καί κοίρανοι ήσαν: 
τίς τάρ τών όχ' άριστος έην σύ μοι έννεπε Μούσα 
αυτών ηδ' ίππων, οί άμ' 'Ατρεΐδησιν έποντο. 
''Ιπποι μέν μέγ' άρισται έσαν Φηρητιάδαο, 
τάς Εύμηλος έλαυνε ποδώκεας όρνιθας ώς 
ότριχας οιέτεας σταφύλη επί νώτον εΐσας: 
τάς εν Πηρείη θρέψ' αργυρότοξος 'Απόλλων 
άμφω θηλείας, φόβον ''Αρηος φορεούσας. 
ανδρών αύ μέγ' άριστος έην Τελαμώνιος Αίας 
όφρ' 'Αχιλεύς μήνιεν: ό γάρ πολύ φέρτατος ήεν, 
ίπποι θ' οί φορέεσκον αμύμονα Πηλεΐωνα. 
αλλ' ό μέν εν νήεσσι κορωνίσι ποντοπόροισι 
κείτ' απομηνίσας 'Αγαμέμνονι ποιμένι λαών 
'Ατρεΐδη: λαοί δέ παρά ρηγμίνι θαλάσσης 
δίσκοισιν τέρποντο καί αιγανέησιν ιέντες 
τόξοισίν θ': ίπποι δέ παρ' άρμασιν οίσιν έκαστος 
λωτόν ερεπτόμενοι ελεόθρεπτόν τε σέλινον 
έστασαν: άρματα δ' εύ πεπυκασμένα κείτο ανάκτων 
εν κλισίης: οί δ' αρχόν αρηΐφιλον ποθέοντες 
φοίτων ένθα καί ένθα κατά στρατόν ουδέ μάχοντο. 
Οί δ' άρ' ίσαν ως εί τε πυρί χθών πάσα νέμοιτο: 
γαία δ' υπεστενάχιζε Διί ώς τερπικεραύνω 
χωομένω ότε τ' αμφί Τυφωέϊ γαίαν ιμάσση 
ειν 'Αρίμοις, όθι φασί Τυφωέος έμμεναι ευνάς: 
ώς άρα τών υπό ποσσί μέγα στεναχίζετο γαία 
ερχομένων: μάλα δ' ώκα διέπρησσον πεδίοιο. 
Τρωσίν δ' άγγελος ήλθε ποδήνεμος ωκέα '~Ιρις 
πάρ Διός αιγιόχοιο σύν αγγελίη αλεγεινή: 
οί δ' αγοράς αγόρευον επί Πριάμοιο θύρησι 
πάντες ομηγερέες ημέν νέοι ηδέ γέροντες: 
αγχού δ' ισταμένη προσέφη πόδας ωκέα '~Ιρις: 
είσατο δέ φθογγήν υίϊ Πριάμοιο Πολίτη, 
ός Τρώων σκοπός ίζε ποδωκείησι πεποιθώς 
τύμβω επ' ακροτάτω Αισυήταο γέροντος, 
δέγμενος οππότε ναύφιν αφορμηθείεν 'Αχαιοί: 
τώ μιν εεισαμένη προσέφη πόδας ωκέα '~Ιρις: 
ώ γέρον αιεί τοι μύθοι φίλοι άκριτοί εισιν, 
ώς ποτ' επ' ειρήνης: πόλεμος δ' αλίαστος όρωρεν. 
ήδη μέν μάλα πολλά μάχας εισήλυθον ανδρών, 
αλλ' ού πω τοιόνδε τοσόνδέ τε λαόν όπωπα: 
λίην γάρ φύλλοισιν εοικότες ή ψαμάθοισιν 
έρχονται πεδίοιο μαχησόμενοι προτί άστυ. 
''Εκτορ σοί δέ μάλιστ' επιτέλλομαι, ώδε δέ ρέξαι: 
πολλοί γάρ κατά άστυ μέγα Πριάμου επίκουροι, 
άλλη δ' άλλων γλώσσα πολυσπερέων ανθρώπων: 
τοίσιν έκαστος ανήρ σημαινέτω οίσί περ άρχει, 
τών δ' εξηγείσθω κοσμησάμενος πολιήτας. 
'`Ως έφαθ', ''Εκτωρ δ' ού τι θεάς έπος ηγνοίησεν, 
αίψα δ' έλυσ' αγορήν: επί τεύχεα δ' εσσεύοντο: 
πάσαι δ' ωΐγνυντο πύλαι, εκ δ' έσσυτο λαός 
πεζοί θ' ιππήές τε: πολύς δ' ορυμαγδός ορώρει. 
''Εστι δέ τις προπάροιθε πόλιος αιπεία κολώνη 
εν πεδίω απάνευθε περίδρομος ένθα καί ένθα, 
τήν ήτοι άνδρες Βατίειαν κικλήσκουσιν, 
αθάνατοι δέ τε σήμα πολυσκάρθμοιο Μυρίνης: 
ένθα τότε Τρώές τε διέκριθεν ηδ' επίκουροι. 
Τρωσί μέν ηγεμόνευε μέγας κορυθαίολος ''Εκτωρ 
Πριαμίδης: άμα τώ γε πολύ πλείστοι καί άριστοι
λαοί θωρήσσοντο μεμαότες εγχείησι. 
Δαρδανίων αύτ' ήρχεν εΰς πάϊς 'Αγχίσαο 
Αινείας, τόν υπ' 'Αγχίση τέκε δί' 'Αφροδίτη 
''Ιδης εν κνημοίσι θεά βροτώ ευνηθείσα, 
ουκ οίος, άμα τώ γε δύω 'Αντήνορος υίε 
'Αρχέλοχός τ' 'Ακάμας τε μάχης εύ ειδότε πάσης. 
Οί δέ Ζέλειαν έναιον υπαί πόδα νείατον ''Ιδης 
αφνειοί πίνοντες ύδωρ μέλαν Αισήποιο 
Τρώες, τών αύτ' ήρχε Λυκάονος αγλαός υιός 
Πάνδαρος, ώ καί τόξον 'Απόλλων αυτός έδωκεν. 
Οί δ' 'Αδρήστειάν τ' είχον καί δήμον 'Απαισού 
καί Πιτύειαν έχον καί Τηρείης όρος αιπύ, 
τών ήρχ' ''Αδρηστός τε καί ''Αμφιος λινοθώρηξ 
υίε δύω Μέροπος Περκωσίου, ός περί πάντων 
ήδεε μαντοσύνας, ουδέ ούς παίδας έασκε 
στείχειν ες πόλεμον φθισήνορα: τώ δέ οι ού τι 
πειθέσθην: κήρες γάρ άγον μέλανος θανάτοιο. 
Οί δ' άρα Περκώτην καί Πράκτιον αμφενέμοντο 
καί Σηστόν καί ''Αβυδον έχον καί δίαν 'Αρίσβην, 
τών αύθ' `Υρτακίδης ήρχ' ''Ασιος όρχαμος ανδρών, 
''Ασιος `Υρτακίδης όν 'Αρίσβηθεν φέρον ίπποι 
αίθωνες μεγάλοι ποταμού άπο Σελλήεντος. 
`Ιππόθοος δ' άγε φύλα Πελασγών εγχεσιμώρων 
τών οί Λάρισαν εριβώλακα ναιετάασκον: 
τών ήρχ' `Ιππόθοός τε Πύλαιός τ' όζος ''Αρηος, 
υίε δύω Λήθοιο Πελασγού Τευταμίδαο. 
Αυτάρ Θρήϊκας ήγ' 'Ακάμας καί Πείροος ήρως 
όσσους `Ελλήσποντος αγάρροος εντός εέργει. 
Εύφημος δ' αρχός Κικόνων ήν αιχμητάων 
υιός Τροιζήνοιο διοτρεφέος Κεάδαο. 
Αυτάρ Πυραίχμης άγε Παίονας αγκυλοτόξους 
τηλόθεν εξ 'Αμυδώνος απ' 'Αξιού ευρύ ρέοντος, 
'Αξιού ού κάλλιστον ύδωρ επικίδναται αίαν. 
Παφλαγόνων δ' ηγείτο Πυλαιμένεος λάσιον κήρ 
εξ 'Ενετών, όθεν ημιόνων γένος αγροτεράων, 
οί ρα Κύτωρον έχον καί Σήσαμον αμφενέμοντο 
αμφί τε Παρθένιον ποταμόν κλυτά δώματ' έναιον 
Κρώμνάν τ' Αιγιαλόν τε καί υψηλούς 'Ερυθίνους. 
Αυτάρ `Αλιζώνων 'Οδίος καί 'Επίστροφος ήρχον 
τηλόθεν εξ 'Αλύβης, όθεν αργύρου εστί γενέθλη.
Μυσών δέ Χρόμις ήρχε καί ''Εννομος οιωνιστής: 
αλλ' ουκ οιωνοίσιν ερύσατο κήρα μέλαιναν, 
αλλ' εδάμη υπό χερσί ποδώκεος Αιακίδαο 
εν ποταμώ, όθι περ Τρώας κεράϊζε καί άλλους. 
Φόρκυς αύ Φρύγας ήγε καί 'Ασκάνιος θεοειδής 
τήλ' εξ 'Ασκανίης: μέμασαν δ' υσμίνι μάχεσθαι. 
Μήοσιν αύ Μέσθλης τε καί ''Αντιφος ηγησάσθην 
υίε Ταλαιμένεος τώ Γυγαίη τέκε λίμνη, 
οί καί Μήονας ήγον υπό Τμώλω γεγαώτας. 
Νάστης αύ Καρών ηγήσατο βαρβαροφώνων, 
οί Μίλητον έχον Φθιρών τ' όρος ακριτόφυλλον 
Μαιάνδρου τε ροάς Μυκάλης τ' αιπεινά κάρηνα: 
τών μέν άρ' 'Αμφίμαχος καί Νάστης ηγησάσθην, 
Νάστης 'Αμφίμαχός τε Νομίονος αγλαά τέκνα, 
ός καί χρυσόν έχων πόλεμον δ' ίεν ηΰτε κούρη 
νήπιος, ουδέ τί οι τό γ' επήρκεσε λυγρόν όλεθρον, 
αλλ' εδάμη υπό χερσί ποδώκεος Αιακίδαο 
εν ποταμώ, χρυσόν δ' 'Αχιλεύς εκόμισσε δαΐφρων. 
Σαρπηδών δ' ήρχεν Λυκίων καί Γλαύκος αμύμων 
τηλόθεν εκ Λυκίης, Ξάνθου άπο δινήεντος. 
Επιστροφή στα περιεχόμενα  -   |   -  Α/ Β/ Γ/ Δ/ Ε/ Ζ/ Η/ Θ/ Ι/ Κ/ Λ/ Μ/ Ν/ Ξ/ Ο/ Π/ Ρ/ Σ/ Τ/ Υ/ Φ/ Χ/ Ψ/ Ω/